"GLINIANE DZBANKI CODZIENNOŚCI"

„Nie istnieje coś takiego jak doskonałość.

Świat nie jest doskonały. I dlatego jest piękny”

Hiromu Arakawa

***

W esencji herbacianej życia

złocistym refleksem świecę

cynobrowo wznoszę usta

chłonąc woń ciepłej nocy

na rzęsach zbieram

listki miłości

i na dnie kubka

rozkwitam jak słonecznik

***

klamerką strachu

spinam myśli

na sznurze dnia

spinką z diamentem

zbieram kosmyk

z włosów nocy

zgubiłam grzebień

do uczesania

nienazwanego

Kryształ życia

kryształu życia

nie tworzy dzień

to noc

bez szlifów

z krawędzią czekania

na lepsze jutro

***

nie wyrabiam się

z życiem

zagniatam dni

jak makaron

a one przeciekają

przez sito

codzienności

Czasowniki

nie lubię

musieć

nienawidzę

wypadać

nie znoszę

należeć

chcę chcieć

Ręce

Mam ładne paznokcie

o kształcie migdałów

moje dłonie robią się

smuklejsze

Czy ten kształt

obejmie jeszcze kiedyś

słońce

Romans

W rażąco naiwnych chmurach

rodzi się namiętność

w pierzastych krągłościach

eterycznych objęć

pod prześcieradłem mżawki

chowa się pieszczota

lukrowana śniegiem

na bujawce z tęczy

pomiędzy kolorami

kołyszą się cicho

małe pocałunki

tylko burza marszczy brwi

na ten widok

Burza

W zachmurzonym niebie

nie ma spokoju -

na postrzępionych krańcach

burej wilgoci

awantura kropel

przeszkadza aniołom

nie mogą pracować

gubią się w liczeniu

dobrych dusz

a burza szaleje

rzuca złotym gromem

i dziurawi poszewkę nieba

mokre postacie

spadają na ziemię

czasami

odpuszczają nam

grzechy

Koniec świata

Po drugiej stronie

ulicy

w deszczu

kończy się świat

otulony kocem

szarego nieba

odchodzi z kroplami

zostają tylko

pomarszczone kałuże

***

koty mają dzikie dusze

rwące się do stepu

koty mają tęskne oczy

zapatrzone w trawy

koty mają miękkie futro

łaknące mleka moich palców

***

konwalie -

uśmiech anioła

zaklęty

w dzwonki

***

zielone świerszcze -

niedojrzałe jabłka

wczesnej jesieni

Sny o Saharze

koty

boją się deszczu

ich oczy -

strach przed zmrokiem

ich mordki -

szyba piwniczna

łapy w bezruchu

sierść falująca

w kałużach odbite

sny

o Saharze

Paw

Marzenia – dumny paw

o ażurowym ogonie,

w którym każde z oczek

to niespełnione pragnienie

***

Pan Bóg

z siwą brodą

odpoczywał na chmurze

przed Krakowem

wskazywał

drogę do Tatr

zakochanemu aniołowi

***

na świerkach

tatrzańskich

skrzaty przesuwają obłoki

w stronę Śpiącego Rycerza

potrzebna mu poduszka

do wiecznego snu

Marcowe mrozy

w oczach masz

tulipany

mój synku

nie pozwól

ich zniszczyć

marcowym mrozom

***

czekolada nocy

posypana makiem

gwiazd

słodko-gorzkie

zakończenie dnia

„…Być człowiekiem jest już wystarczająco wielkim osiągnięciem.”

Anthony de Mello

Oaza

Całe życie idziemy

karawaną wielbłądów

do morza uczuć

spragnieni zmęczeni

bez wiary i czci

szukamy na piasku

odbicia swych stóp

błądzimy wracamy

by wciąż i na nowo

zaczynać wędrówkę

w kierunku człowieka

Uśmiech

kup mi uśmiech

przyklej do warg

i wyślij do piekła

niech demony zobaczą

że płacz sprzedałam

i tańczę w ukryciu

kup mi uśmiech

przypnij do ramion

pofrunę do nieba

na skrzydłach

nie siada nawet

deszcz

Odkąd

odkąd

zostałam matką

śpię zawsze

na lewym boku

po lewej stronie

mój syn

z ciepłym oddechem

z prawej świat

i jego tęsknoty

Bez myśli

chmury

nie mają czego

przykryć

nie kłębi się nic

na wyprostowanym

czole

Pseudopiramidy

w pustych komnatach

wazony z ibisem

sarkofagi z Apisem

wierne kopie sprzed lat

tylko my się zmieniamy

Wrak

Na falach życia

okręt

miotany huraganem

namiętności

złości

emocji

dociera do brzegu –

to wrak człowieka

Maska

Zrobię wszystkim

na złość

umrę w tej swojej

złotej masce

będą mnie podziwiać

jak Tutenchamona

I tak jestem mumią

prawdziwego życia

Amstaf

Coraz bardziej

bolą mnie włosy

zamiast wyrastać z głowy

jak gałęzie wiosennego drzewa

one są umarłe

i kruche

Na głowie mam

szczecinę

wściekłego na świat

amstafa

Chustka

W bieli

drzewom do twarzy

w szarości

ziemi jak ulał

siwizna kobiet

schowana pod chustką

***

Morderca kobiet

i mężczyzn

Morderca poezji

Proza życia

Piękne miałam życie

z niespełnionymi marzeniami

straconymi złudzeniami

pustymi kieszeniami

Piękne miałam życie

z utraconymi miłościami

nieudanymi próbami

dzikim umysłem

Wredne były głosy

w zmęczonej głowie

„…Kiedy czujesz się winny, to nienawidzisz nie swoje grzechy, lecz siebie samego”

Anthony de Mello

***

pisanie wierszy

to malowanie obrazów

przenoszenie na płótno zbawienia

grzesznych myśli i czynów

plastyczna obróbka

glinianych dzbanów codzienności i wieczności

zaplatanie ze sznurka węzłów

na przemian nienawiści i miłości

to malowanie nadziei

***

na szyję zakładają mi

korale

na przeguby

bransolety

na nogi

cienkie łańcuszki

idę na rzeź -

ofiarę bogu

ciemnego sumienia

***

W piekle

ludzie leżą na piasku

wygrzewają się

w nieprawości

Zasłonięte usta

skrępowane ciała

za karę

nie mają nawet płetw

Co to jest

w obliczu

wspomnień

Ewa

chociaż

zostałabym w raju

nasyciła jabłkiem

nagością istnienia

i tak będę Ewą

***

w wielkich piecach

bogowie ciemności

pieką kasztany

ich smak

przywodzi na myśl

Plac Pigalle

tam dusze też

bywają brudne

„Miłość – to czuwanie nad cudzą samotnością”

Rainer Maria Rilke

Zauroczenie

Zanim słońce wstanie

w fioletowym mroku

dotknę twego ramienia

na koniuszkach palców

przeniosę

delikatny meszek

dam go ptakom

niech uwiją gniazdo

może w nim narodzi się

drugie zauroczenie

Dłonie

Perłowo miękkie

wnętrze twych dłoni

poraża ciepłem

elektryzuje ciało

dotykiem lekkim

jak puch

gładzi skórę

przywraca połysk

i smak

cicho jak wiatr

kołysze włosy

bujnością rzęs

przemawia

Motyle

Pocałunki Twoje

to motyle

z miejsca na miejsce

przefruwają powoli

muskają moje ciało

i spijają zapach skóry

słodki i lepki

Pocałunki Twoje

to motyle

lekkie i kolorowe

kosmatymi łapkami

chodzą po

przymkniętych oczach

i spragnionych ustach

Pocałunki Twoje

to motyle

które chwytam

w swoje ręce

i wypuszczam

na wolność

Poziomki

Pełną garść pocałunków

zebrałam nocą

dotykając poziomek twych ust

zostawiłam je na miejscu

Pełną garść muśnięć

zebrałam rano

przeniosłam je w koszyku rąk

na gałązki żeber

stamtąd do nóg

czekających cierpliwie

Pełną garść szeptów

zbiorę w południe

zamienię je w dreszcz

słodko-ciepły

i oddam

młodym listkom

twych ramion

gdy rozkwitną

w ich cieniu ukryję

pieszczoty

***

w fioletowym cieniu

palcami szukam jedwabiu

pachnącego wrzosem

chcę uszyć suknię

powleczoną kolorem

szorstkich kwiatów

w czerwonym blasku

oczami szukam aksamitu

w kolorze wina

chcę utkać szal

przetykany nitką bordowego smaku

w żółtym zachwycie

rękami szukam bursztynu

pachnącego latem

chcę zrobić korale

powleczone lakierem

zatopionych pocałunków

***

W kącikach warg

szydełkiem stworzę

supełki uśmiechu

na cienkim ostrzu

zaniosę do ciebie

słupki radości

kolorową włóczką

otulę ciepło

wieczornego zachwytu

by rano prócz zapachu

palonej kawy

została nam czułość

Pocałunki

we wnętrzu warg

cicho chodzą

lekko różowe

wspomnienia pocałunków

nie płoszy ich wiatr

ani szmer poranka

nocą

przy blasku świec

dochodzą nowe

mocno bordowe

Miasto aniołów (z filmu „Miasto aniołów”)

Gdy po mnie przyjdą

Powiem im

Że najbardziej w życiu lubiłam

Marzenia o miłości

Kwiat jednego deszczu

Pewnego dnia

na pustyni uczuć

z kwiatów

jednego deszczu

wyrośniesz Ty

***

(w tym roku)

ptaki odleciały

zaraz za latem

za nimi podąża

miłość

***

zrywam jabłka

twojego uśmiechu

w połowie czerwone

druga - dojrzewa

dla innej

Zazdrość

zamknięta w Tobie

pestka zazdrości

przerośnie owoc

zgniłą zielenią

gdy powrócimy latem

***

rzepak

kłujący w oczy

jak zazdrość twoja

o świcie

Dzika orchidea

Jedyny kwiat

bez zapachu

kwiat bez

koloru

w twoim życiu

„Ulotny świat białej rosy, iskry ognia, sny – wszystko to trwa długo w porównaniu z miłością”

Izumi Shikibu

***

nie uciekaj

przecież kiedyś

musisz mnie pokochać

przytulić w tańcu

i zostać

choćby na mgnienie

srebrnej łzy

Wspomnienia

Stalowo - siną chmurą

otulam głowę

bronię dostępu

do wspomnień

niespokojnie płynących

chronię od wiatru

ścieżki rozmyślań

i proszę -

zostańcie

Tylko to mi zostało

po burzliwym lecie

***

Słowa

wyszeptane zielono

zamykam w skrzynce

z lepkiej skóry

i chowam głęboko

pod karnacją lata

Gdy odejdziesz

będę miała

zapas na zimę

Połówka pomarańczy

połówkę pomarańczy

kopnęłam

czubkiem pantofla

a może to było

przeznaczenie?

Miłość

To było jak

objawienie

to było jak

sen

Włosy i rzęsy

spowił len

Wszystko stało się

jasne

przeszłość odeszła

w cień

To było

objawienie

To był sen

***

W potoku zimnych słów

prycham jak kotka

strząsam krople na dywan

i szukam ciepła

przy kominku twoich rąk

oczy świecą żółtym blaskiem

to nie tutaj spłynie na mnie

łaska pieszczoty

młody bóg

do którego

nie wolno mi się modlić

młody bóg

którego

nie wolno mi kochać

młody bóg

któremu

nie mogę zaufać

***

nie licząc

zerwanych sopli

zostawiłeś mi wszystko

nawet najbardziej

kłujące wspomnienia

***

rzuć we mnie

granatem uczuć

niech rozprysnę się

milionem ziarenek

tworzących źrenicę

twego oka

We śnie...

a ja szłam

a ja biegłam

do niego

z rumiankami

i chabrem na rzęsach

a on stał

a on patrzył

w niebo

ze znużeniem

i trawą w rękach

Wyznanie

powieki

przygniecione

grudkami soli

a to stopy

są w oceanie

gdy mówisz

że mnie

nie kochasz

Wycinanka

Codziennie rano

zdradzona kobieta

tępą żyletką

wycina serce

z kolorowej wycinanki

To złamane

pulsuje wciąż

krwią

Poprawił księżyc

Przestawił słoneczniki

na mojej sukience

Przesunął słońce

na naszym niebie

Poprawił księżyc

i poszedł za nim

Szare ptaki

zabrakło tchu

i myśli uciekły

gdy drogą przemknęły

stare miłości

Mgła Magellana

Tak smutno

Że tak cicho

Tak cicho

że aż smutno

We mgle Magellana

nie widać ciebie

Sny o Tobie

Od pół roku

kiedy o tobie nie myślę

czas pomknął do przodu

jak szaleniec

Od pół roku

świat nabrał rozpędu

za nic mając

grawitację

W miejscu stoją

sny o tobie

***

twoje serce

pokryte ortalionem

twoje ręce

szczelnie zamknięte

twoje usta

zwrócone do słońca

cały jesteś niesłyszalny

zatopiony

niewidzialny

dla moich oczu

ortalionowa kurtka

nie chroni mnie

przed światem

Nasze niebo

te gwiazdy

jak podarowany

ze szczerego serca

srebrny pierścionek

świecą na innym niebie

***

gdybym wiedziała o nas

tyle

ile teraz wiem

gdybym znała cię tak

jak teraz

znam

tę skazaną na śmierć

miłość

wystawiłabym do słońca

***

odpowiedzialnością słowa

głaszczesz mnie

na dzień dobry

by wieczorem

zapomnieć o dotyku

słów i rąk

wplątanych w książki

z zakurzonych półek

***

jesteś w mych snach

codziennie

sięgając mych ust

bezbłędnie

budzę się rano

niezmiennie

przy pustej poduszce

*** (z filmu „Między piekłem a niebem”)

tylko w snach

są drzewa

na których rosną

fioletowe kwiaty

a liście nigdy nie spadają

nawet w bajkach

są ludzie

dla których życie

nie ma barw

a wiosna nigdy nie nadchodzi

Samotność

nauczyć się samotności

w tłumie

to jak wyrwać

drzewo z korzeniami

i pozostawić je samo

na pustyni

Skrzydła

Aniołowie mają

smutne oczy

i zmęczone twarze

cienie długich rzęs

nie ukryją zmarszczek

Aniołowie mają

skrzydła

by ukryć

samotność

***

dziś chmury

na pogniewanym niebie

i zimno z otchłani

„Nawet pragnienie wolności jest niewolą…”

Anthony de Mello

Perła

choćbym zerwała

wszystkie sznury

zadławiła się wolnością

nie będę perłą

Skrawki goryczy

przypięte do powiek

sny o wolności

porwał świt

przywarte do oczu

obrazy przyszłości

zabrał dzień

ze zmierzchem

została gorycz

Ramka

Wszyscy

chcą mnie zmieniać

Każdy

chce mnie włożyć

w ramki

swojego obrazu

A ja przecież

jestem już

po drugiej stronie

lustra

Obręcz

Twoja wolność

jest obręczą

ściskającą moje gardło

nie potrzebuję lekarza

tylko krzyku

Ostatnia podróż

aniołowie

tkają szaty

na ostatnią podróż

jasne perły

czekają w kolejce

a nam śnią się

pomosty

i droga do nieba

Akwarela

Z głową w chmurach

- wbrew pozorom -

jesteś cięższy

niesiesz palety

i farby z przeszłości

a życie nie jest

akwarelą

Jak nazwać...

nie śpię

bo może świtu

nie będzie

oddech boli

a może go

nie ma

żyję na pół

jak nazwać

moje istnienie

***

z dzikości serca

przeszłam na

dzikie ciało

dzikie mięso

we mnie tkwi

odkąd mamy

osobne sypialnie

Wybrzeże

morze

z plamą latarni w tle

patrzy na plażę

z klepsydrą strachu

syrena

wyrzucona na brzeg

pod powieką chowa

ziarna obłędu

w pianie ukryty

niepokój

przed czasem

Pracownia malarska

Przeszłość

wyryta końcem

starego pędzla

malarz

któremu nie chciało się

poszukać rylca

Przyszłość

namalowana

wymyśloną farbą

uczeń

o oczach jak fiołki

Pomiędzy tym ja –

autoportret

Don Kichota

Obietnica

Czemu pazurami

trzymamy się życia

czemu zębami

chwytamy poranek

Przecież obiecano nam

życie po śmierci

W dłoniach we krwi

perła rozstania

Życie po życiu

zakochani w życiu

odchodzą w dal

nie widać śladu ich stóp

zakochani w życiu

odchodzą w dal

nie znając swych dróg

Obłoki

Po niebie sunie

mój anioł stróż

Tuż za nim

krokodyl

z jednym okiem

Za drzewem

czai się żółw

w skorupie czasu

„Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż

samo cierpienie”

Paulo Coelho

***

W mojej duszy

gra świerszcz

tęsknie i tkliwie

sunie smyczkiem

po strunach

zagłusza ból

osusza łzy

pomaga trwać

gdy muzyka milknie

ja znowu umieram

***

W szarości poranka

szukam drogi do nikąd

w gęstej mgle gubię kroki

z twarzy ścieram pył

i skrawki pociętych myśli

chwytam oddech suchymi ustami

i proszę życie o litość

***

kiedy nie śpię w nocy

rano włosy są

potargane

każdy dotyk boli

a zmęczenie

przechodzi w szarość

tylko rzęsy

podkręcone zalotką

przypominają kwiaty

Ból

Tam gdzie lękają się

stąpać anioły

weszłaś ty

Zimna stopa

napotkała gwóźdź

Poraniona stopa

przywołała bliznę

Aniołom gwoździe

ranią skrzydła

Wilki

Coś wyje głucho

nie wiem skąd

Coś niesie ciężko

nie wiem dokąd

Głodne wilki

moich myśli

szukają słów

Pryzmat

pogubiłam szkła

z dawnych lat

a pryzmat

zostawiłam na ławce

rozszczepienie

na barwy

bolało

Śnieg

Zmartwienia Boga

spisane na kartkach

wypadają z kosza

Na ziemi

pada śnieg

Na raz!

Zapomnieć o wszystkim

zapomnieć na raz

na dwa, na trzy

Odeprzeć złe słowa

odeprzeć na dwa

na trzy

Odlecieć

nie wrócić

na raz!

***

Nie jestem Hiobem

za wąskie ramiona

by nosić ciężary

za wąskie biodra

by rodzić dzieci

zbyt wąskie usta

by krzyczeć

Spokój

nie mogłam pisać

już nie bolało

już wiatry ucichły

pojawił się most

do słonecznego świata

„Większość ludzi tak bardzo boi się umrzeć,

że w rezultacie swych wysiłków żeby uniknąć śmierci,

nigdy nie żyje…”

Anthony de Mello

***

Otarłam się o śmierć

słodkawy smak

mdły zapach

szłam aureolą gwiazd

w stronę nieba

obręcz nie miała końca

Drugie życie

oddajcie mi głos

rozrzedzony we mgle

oddajcie mi stopy

zanurzone w morzu

sama kupię

drugie życie

***

Kto udowodni

że Bóg

nie jest kobietą

Żebro Adama

obojczykiem Ewy

Ciemność

jasnością

Nie będzie

mędrcem

tylko Bogiem

***

Puste niebo

dla tych

co nie umieli żyć

Puste niebo dla tych

co nie chcieli żyć

Ławka bez oparcia

przy krzaku gorejącym

Joe Black (z filmu „Joe Black”)

gdyby anioł śmierci

był piękny

wszystkie kobiety

chciałyby umierać

ponieważ nie każda

zna jego twarz

tylko niektóre

popełnią samobójstwo

***

chciałabym

żeby przyszedł po mnie

anioł śmierci

tak piękny

jak życie